H ιστορία του Florencio Teresa ‘La Pastora’, ‘Durruti’ Pla Meseguer

O Florencio Teresa Pla Meseguer, γεννήθηκε σε μια αγροικία στα βουνά της  Tossal de la Pallissa, κοντά στη Βαλένθια στην Ισπανία, το 1917. Είναι σύνηθες οι ισπανοί να έχουν από 2-3 ονόματα και επίθετα, όμως οι παρατηρητικοί μάλλον θα πρόσεξαν ότι το όνομα αυτό εμπεριέχει τόσο το αρσενικό όσο και το θηλυκό γένος.

Ο Florencio, μέχρι την ηλικία των 32 ετών ήταν…η Teresa. Αυτό το όνομα του έδωσε η οικογένειά του εξ’αιτίας μιας ‘δυσμορφίας στα γεννητικά όργανα’ (σε μια ισπανική πηγή αναφερεται ως ‘αρσενικός ψευδο-ερμαφροδιτισμός’. Ο πατέρας του τον δήλωσε ως Teresa πιθανόν για να αποφύγει τη στρατιωτική θητεία) και τον κρατούσε απομονωμένο από οποιαδήποτε κοινωνικοποίηση αναθέτοντάς του το καθήκον να βόσκει πρόβατα ντυμένος με γυναικεία ρούχα, εξ’ ου και το παρατσούκλι ‘la pastora’, δηλαδή ‘η βοσκός’.

Μια ωραία μέρα στο βουνό, λοιπόν, τα κουμάσια της Guardia Civil, της φασιστικής πολιτοφυλακής του Franco, σέρβιραν τη σταγόνα που ξεχείλισε ένα ποτήρι που ήταν ήδη γεμάτο από προσβολές και εξευτελισμούς, σε μια κοινωνία έτσι κι αλλιώς εξωφρενικά πατριαρχική και συντηρητική: θέλοντας να ικανοποιήσουν την περιέργεια και τα κόμπλεξ τους οι φασιστες πολιτοφύλακες έδεσαν τον Pla, τον ξεγύμνωσαν και τον βασάνιζαν καθώς τον χλεύαζαν για τη σωματική του ιδιομορφία.

Τελικά, το μόνο που κατάφεραν, ήταν να ωθήσουν τον Pla να πετάξει τα γυναικεία ρούχα και να βγει αντάρτης στα βουνά συμμετέχοντας στην AGLA (Agrupacion de Guerrilleros de Levante y Aragon, δηλαδή Ομαδοποίηση Ανταρτών του Λεβάντε και της Αραγόνας) και συγκεκριμένα στο 23ο τμήμα της, ενώ υϊοθέτησε το όνομα Florencio και το παρατσούκλι ‘Durruti’ με το οποίο τον γνώρισαν έκτοτε οι σύντροφοί του. Η ομαδοποίηση αυτή, ήταν κατά βάση κομμουνιστική, συμμετείχαν όμως πολλοί ελευθεριακοί αλλά και ‘ανεξέλεγκτοι’ όπως ο Pla που είχε έρθει σε ρήξη με την καθοδήγηση και ακολούθησε μαζί με έναν άλλο αντάρτη, τον Francisco Serano, τη δική του αυτόνομη πορεία. Οι δυο τους, έκαναν μέχρι το 1954 15 ληστείες και 2 απαγωγές, κυρίως με στόχο καθεστωτικούς και χωρικούς που συνεργάζονταν με τις αρχές (Φλώρος,Κ., Οι Άνθρωποι που Κύκλωσαν το Άλφα, σελ. 207), ενώ παράλληλα προέτρεπαν τους χωρικούς να αντισταθούν οργανωμένα στη δικτατορία.

Τα πρώτα χρόνια η AGLA γνώρισε επιτυχίες, ωστόσο στη συνέχεια όλοι οι αντάρτες της καταδιώχθηκαν και εξοντώθηκαν μέχρις ενός απ’ τους φασίστες.

Ο μόνος που γλίτωσε ήταν ο Pla. Έχοντας απομείνει εντελώς μόνος του, έφτιαξε ένα καταφύγιο σ’ενα απόκρημνο φαράγγι στα βουνά, με μήκος 3 μέτρα και πλάτος 1,5, του οποίου την είσοδο έφραξε με κλαδιά έτσι ώστε να είναι τελείως κρυμμένο. Τρεφόταν με χόρτα, καρπούς και ό,τι μπορούσε να αρπάξει από αγροτόσπιτα. Η μοναξιά του ήταν τέτοια, που κάποια βράδια πήγαινε σε βοσκοτόπια και οδηγούσε τις αγελάδες σε σημεία με φρέσκο χορτάρι, ώστε να νιώσει πως επικοινωνεί. Τα βράδια που φυσούσε δυνατά, έβγαινε απ’ τη σπηλιά και έτρεχε σε ένα ξέφωτο ουρλιάζοντας προς τον ουρανό. Όταν μετά από 2 χρόνια χρειάστηκε να ξαναμιλήσει, έπρεπε να καταβάλει πολύωρη προσπάθεια για να μπορέσει να αρθρώσει τις λέξεις…

Τελικά, περπάτησε μέχρι την Ανδόρα, όπου και έμεινε μέχρι το 1960, οπότε τον κατέδωσε ένας παλιος γνωστός του, λαθρέμπορος, στον οποίο είχε δανείσει χρήματα. Η Ανδόρα τον παρέδωσε στη Guardia Civil κι ο Pla καταδικάστηκε σε θάνατο που μετατράπηκε σε 60ετή κάθειρξη. Έμεινε στη φυλακή πάνω απο 17 χρόνια και δε συμπεριελήφθη στη γενική αμνηστία του 1977, που έδωσε η νεογέννητη ισπανική ‘δημοκρατία’ σε όλους τους πολιτικούς κρατούμενους. Ο Pla χαρακτηρίστηκε απ’ τη δημοκρατία ως λήσταρχος και κακοποιός, ‘εγκληματίας’ του κοινού ποινικού δικαίου…

Αυτή είναι συνοπτικά η ιστορία του Florencio Teresa ‘Pastora’/ ‘Durruti’ Pla Meseguer. Μια φοβερή ιστορία ανάμεσα σε πολλές ακόμη συγκινητικές ιστορίες ανθρώπων (οι οποίες συμπεριλαμβάνονται στο προαναφερθέν βιβλίο) που, αν μη τι άλλο, όρισαν οι ίδιοι σε μεγάλο βαθμό τη ζωή και το θάνατό τους.

Η αρχική πηγή στα ισπανικά, είναι το βιβλίο  Maquis: El Puno que Golpeo Al Franquismo:La Agrupacion Guerrillera de Levante y Aragon (AGLA), κάποιου Josep Sanchez Cerevello το οποίο όμως μάλλον δεν υπάρχει στο net, τουλάχιστον όχι αν δεν πληρώσεις.

This entry was posted in κείμενα και τέτχια. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *