Κατ’ αρχάς, το βίντεο αυτό είναι αληθινό. Εγώ αρχικά νόμισα ότι πρόκειται για animation αλλά μου φάνηκε υπερβολικά καλοφτιαγμένο εκεί που καθώς βουτάει στην άβυσσο τα μαλλιά του κυματίζουν προς τα πάνω.
Η φάση τώρα είναι ότι αυτός ο τύπος, ο γκιγιώμ νερύ είναι παγκόσμιος πρωταθλητής καταδύσεων, δηλαδή αθληταράς, κ κοτσάροντας και κάτι σπόνσορες πάνω στη στολή έβγαλε σίγουρα κ τα -xtra- φραγκάκια του απ’το σκηνικό αυτό. Δεν τον θαυμάζουμε κιόλας, δηλαδή.
Αυτό, όμως, είναι ένα πράγμα.
Γενικά, νομίζω πως το ανθρώπινο σώμα και το μυαλό, το οποίο δίνει τις εντολές, έχει δυνατότητες (σχεδόν) απεριόριστες, και, οκ, δέχομαι ότι αυτό είναι ένα κλισέ, ωστόσο, πώς είναι δυνατόν να μάθουμε ποτέ ποια είναι τα όρια του καθενός μας, ΤΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ δηλαδή, αν δεν πιεστούμε λίγο, αν δεν ρισκάρουμε να πάμε λίγο πιο πέρα, κάθε φορά, απ’ τις βεβαιότητες, από τη λογική ‘αυτά ξέρουμε, αυτά κάνουμε’; ε;
Είναι τυχαίο που η παιδική μας ηλικία είναι η περίοδος κατά την οποία μαθαίνουμε να κάνουμε τα περισσότερα από τα πράματα που μας συνοδεύουν στην υπόλοιπη ζωή μας; Σίγουρα ο εγκέφαλος λειτουργεί ταχύτατα σε μικρότερη ηλικία, όμως άλλο τόσο σίγουρα, αυτό έχει να κάνει και με ένα πράμα που λέγεται άγνοια κινδύνου και που είναι πολύ χαρακτηριστική στα παιδιά.
Ο καθένας μας έχει τις ‘κλίσεις του’, υπό την έννοια ότι τον έλκουν διαφορετικά πράγματα. Μα πώς θα ξέρουμε όμως αν μας έλκει κάτι ή όχι, αν δε το δοκιμάσουμε;
Και κάτι ακόμα. Έχω δει και βλέπω ανθρώπους να κάνουν θαύματα. Πολλών ειδών. Ανθρώπους με 2 χέρια και 2 πόδια, φίλους μου, τις περισσότερες φορές (κ γι αυτό αισθάνομαι πολύ τυχερός και ικανοποιημένος). Τα οποία όμως, είναι κατά κανόνα αδύνατον να συμβούν, αν δεν έχει προϋπάρξει άπειρη ‘δουλειά’ πάνω σε κάτι. Και δουλειά σημαίνει πολύ λιώσιμο του μυαλού μας σ’ ένα πράγμα, πολλή φαντασία, εξάσκηση και αγάπη.
Αν θέλουμε να ‘μείνουμε για πάντα παιδιά’, παιδιά που εξελίσσονται όμως, οφείλουμε, νομίζω να αναμετρώμαστε συνεχώς με τους φόβους μας, να προσπαθούμε μονίμως να ‘διευρύνουμε το πεδίο του εφικτού’, όπως είπε κ ένας διάσημος τύπος.
Η μόνη σημασία που μπορεί να έχει η έννοια ‘όριο’, είναι κάτι που υπάρχει για να ξεπερνιέται.Όχι απότομα.Με υπομονή.
Αλλά να ξεπερνιέται
Και προφανώς, δε μιλάω μόνο για μακροβούτια