Το κενό υπάρχει πάντα για να πέφτεις μέσα του


Ας κάνουμε έρωτα τώρα.
Ε;
Δεν ήρθε η ώρα;
Είναι αρκετά αργά για να μιλάμε για τα ίδια και τα ίδια.
Γιατί όταν είσαι τοποθετημένος στο γκρεμό τόσο άσχημα, που κρατιέσαι στις δυο άκρες του,
και δεν έχεις μέλλον,
γιατί αρνήθηκες το χρόνο,
ούτε παρελθόν,
γιατί αφήνεις τη μνήμη γι’ αυτούς που ξεχνούν,
και απλά
τα πάντα είναι μέτρια σε σχέση με τα πάντα,
η μόνη ελπίδα να σωθείς, είναι να πέσεις και με τα χέρια και με τα πόδια

απ’ το
edo.era 0607

greetings to prague

This entry was posted in ποίματα. Bookmark the permalink.

Leave a Reply

Your email address will not be published. Required fields are marked *