Τι θα γινόμαστε
αν δεν ξαναγεννιόταν συνεχώς το τίποτα;
Πώς θα χαράζαμε τα περιγράμματα
του εναλασσόμενου εαυτού μας,
πώς θα επινοούσαμε την αφή
ν’αγγίξουμε τους άλλους,
πώς θα’χαμε να γεμίσουμε
τον κόσμο μας που αδειάζει;
Τι θα γινόμαστε
χωρίς την αναβίωση του τίποτα;
χωρίς την επιβίωση του κενού;
Με το κενό φτιάχνουμε περίτεχνους λαβυρίνθους
όπως ο Δαίδαλος έφτιαχνε τον δικό του
μήπως και λευτερώσουμε απ’ τα βάθη τους
έναν αθέατο Μινώταυρο
Τίτος Πατρίκιος
απ’ την ίδια συλλογή